Sergej en Julia Skripal


Sergej en Julia Skripal

Theresa May vandaag;

  • We weten dat Rusland in het verleden het zenuwgas gemaakt heeft, en dat ze het nog steeds kunnen.
  • Rusland heeft eerder aanslagen beraamd.
  • Wij weten dat Rusland sommige overlopers beschouwd als legitieme doelwitten voor liquidatie
  • Daaruit trekt deze regering de conclusie dat Rusland hoogst waarschijnlijk achter de aanslag op Sergej en Julia Skripal zit.

Wat weten we met wat May vandaag verteld meer dan gisteren? Waarom brengt ze dit op deze wijze?
Vul elk willekeurig land in op de plaats waar Rusland staat en je krijgt als vanzelf de meest fantastische complot theorieën

Bijvoorbeeld Nederland wil na de Brexit de Londense financiële markt over te nemen. Een politiek geschil van Groot Brittannië met Rusland de grote geldschieter komt natuurlijk prachtig gelegen.

Duitsland wil hier uiteraard een stokje voor steken en wil met deze gelegenheid meer toenadering tot de Britten zoeken door samen heftig te protesteren tegen Rusland

De VS wil ondanks de staal crisis Groot Brittannië aan zich binden en voorkomen dat ze in de armen van de Russen gedreven worden.

Kim Jong-un; Heeft het vuile klusje voor de Russen opgeknapt vanwege de aanstaande gesprekken met Trump

Best wel leuk om  verhaaltjes in elkaar te draaien. Echter mogen we dit verwachten van een Premier van een vooraanstaand westers Land. Poetin lacht zich een deuk en wordt alleen maar bevestigd in het feit dat hij overal mee weg komt. Voor mij is het geen discussie of Rusland er achter zit, vorige week ook al niet. Ik vraag me af wat May probeert te bereiken met dit slap verhaal.

Een Mea Culpa van Poetin?

Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Bestaat er nog zoiets als een onschuldige Jood?

Afbeelding
Over morele asymmetrie, diaspora-solidariteit en de prijs van zwijgen Terwijl Gaza in puin ligt en de wereld toekijkt, blijft een ongemakkelijke vraag hangen in de lucht: wie draagt verantwoordelijkheid voor het geweld dat zich onder de vlag van Israël voltrekt? De Israëlische regering? De militaire commandanten? Of ook de Joodse diaspora, die in veel Westerse landen een diepe culturele, religieuze en politieke band met Israël onderhoudt? Het is een vraag die zelden hardop gesteld wordt. Want waar Hamas zonder nuance wordt weggezet als een terroristische organisatie, zonder onderscheid tussen haar politieke en militaire tak, wordt van critici van Israël verwacht dat ze hun woorden zorgvuldig omwikkelen met disclaimers, gevoeligheden en historische context. Die asymmetrie is geen toeval. Ze is het resultaat van decennia van framing, lobby en ideologische conditionering. De Joodse diaspora is geen neutrale toeschouwer. In landen als de Verenigde Staten, Frankrijk, Canada en Nederland zij...
Meer lezen

De Joodse Diaspora en Gaza: Een Morele Spiegel

Afbeelding
Terwijl Gaza brandt en de wereld toekijkt, blijft één vraag onderbelicht: in hoeverre draagt de Joodse diaspora verantwoordelijkheid voor het Israëlisch beleid dat tot zoveel menselijk leed leidt? Het is een ongemakkelijke vraag, juist omdat ze raakt aan identiteit, solidariteit en de grenzen van morele betrokkenheid. De Joodse diaspora is geen homogene groep. Van progressieve activisten tot conservatieve gemeenschappen, de meningen over Israël lopen sterk uiteen. Toch is het onmiskenbaar dat Israël al decennialang kan rekenen op brede steun vanuit diaspora-organisaties. Financiële bijdragen, politieke lobby, en culturele legitimatie vormen een fundament waarop Israël zijn internationale positie heeft gebouwd. Organisaties zoals AIPAC in de VS, CIJA in Canada en vergeet niet CIDI in Nederland hebben jarenlang het Israëlische beleid verdedigd en beïnvloed. Deze steun is niet per se een expliciete goedkeuring van elk beleid, maar ze creëert wel een klimaat waarin kritiek wordt afgezwakt ...
Meer lezen

De sluipende invloed van het CIDI

Afbeelding
Van herinnering naar repressie: hoe het CIDI via de VVD het publieke debat gijzelt Het Centrum Informatie en Documentatie Israël (CIDI) werd in 1974 opgericht, in een tijd waarin de herinnering aan de Holocaust nog rauw was en Israël in Nederland brede sympathie genoot. De organisatie presenteerde zich als een waakhond tegen antisemitisme en als informatiebron over Israël. In de decennia die volgden, groeide het CIDI uit tot een vaste speler in het publieke debat, met nauwe banden in politiek Den Haag, vooral bij de VVD. Maar wat begon als een nobel initiatief is inmiddels verworden tot een ideologische lobbygroep die het debat over Israël en Palestina niet verrijkt, maar verstikt. Waar het CIDI ooit stond voor documentatie en dialoog, staat het nu voor disciplinering en delegitimatie. Kritiek op Israëlisch beleid wordt systematisch geframed als antisemitisme. Antizionisme een legitiem politiek standpunt wordt gelijkgesteld aan Jodenhaat. En wie zich uitspreekt, riskeert publieke veroo...
Meer lezen